UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA
I KRWI CHRYSTUSA
(Czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej)
„Powstanie święta Bożego Ciała należy łączyć z rodzącym się w średniowieczu nowym nurtem pobożności eucharystycznej, akcentującej obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Bezpośrednim powodem wprowadzenia święta stały się objawienia bł. Julianny (1193-l258), augustianki z klasztoru Mont-Cornillon, w pobliżu Liege. Treść objawień przedłożono teologom (wśród nich znajdował się późniejszy papież Urban IV) i na podstawie ich orzeczenia w 1246 r. wprowadzono święto w diecezji w Liege obchodzone w czwartek oktawy Trójcy Św. Urban IV rozciąga święto na cały Kościół w 1264 r., ale śmierć jego nie pozwoliła na ogłoszenie dokumentu. Dopiero po opublikowaniu bulli przez Jana XXIIw 1317 r. święto przyjęto w całym świecie.
Pierwsza wzmianka o procesji w tym dniu pochodzi z Kolonii (1277–79), W XIV w. znają ją inne diecezje Niemiec, Anglii, Hiszpanii i Francji, a sam Rzym około’ “1350 r. W krajach niemieckich na początku XV w. procesję Bożego Ciała połączono z modlitwą błagalną o pogodę i urodzaje. Przy czterech ołtarzach śpiewanie początki czterech ewangelii: panowało przekonanie, że śpiew tych perykop przyniesie szczególną pomoc i ochronę przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Ta błagalna procesja nabiera znaczenia dla wiernych, którzy dokładają starań, aby była jak najokazalsza. Pod wpływem reformacji procesja przyjmuje inny charakter – staje się wyznaniem wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Nadal śpiewa się początki ewangelii, ale praktyce tej nadano inne tłumaczenie: pod postacią chleba jest wśród nas obecny Chrystus, który niegdyś żył na ziemi i którego teraz głoszą ewangelie.
Pius IX w 1849 roku na znak wdzięczności za szczęśliwy powrót z wygnania ustanowił święto Przenajdroższej Krwi Chrystusa (1 lipca). Ponieważ święto Bożego Ciała jest zarazem świętem Krwi Chrystusa, nowy kalendarz znosi święto 1 lipca, a świętu Bożego Ciała nadaje nazwę: Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusowej.
W Polsce, święto Bożego Ciała, obchodzi jako pierwsza, diecezja krakowska, jak świadczą statuty synodalne biskupa Nankera z 1320 roku, a W rozwoju nowego święta dużą rolę odgrywał kościół Bożego Ciała zbudowany W Krakowie na Kazimierzu w 1347 roku. Stopniowo Boże Ciało przyjmuje się w innych diecezjach, tak że na początku XV w. W większości diecezji należy ono do świąt głównych. W 1420 r. zostaje umieszczone w kat-a1oggu świąt obowiązujących w całej prowincji gnieźnieńskiej. Pierwszy opis procesji Bożego Ciała podaje ceremoniał katedry płockiej pochodzący z XIV w. W swej zewnętrznej formie nie różniła się ona wiele od procesji odprawianych w główne święta Pańskie. Tu znajdziemy również późniejsza wzmiankę o śpiewie początków czterech ewangelii, co w XVI w praktykują już wszystkie diecezje.
Obecnie W czasie procesji czytamy fragmenty czterech ewangelii, które pozwalają nam głębiej zrozumieć, czym jest Eucharystia. Chrystus na Ostatniej Wieczerzy ustanawia
Eucharystię, Ofiarę Nowego Przymierza (z Ewangelii Św. Mateusza), nasz duchowy pokarm i źródło naszej jedności (z Ewangelii Św. Marka). Pan zaprasza nas na ucz-tę, która jest zapowiedzią Uczty Niebieskiej (z Ewangelii Św. Łukasza), a kto przychodzi i spożywa Chleb, ten trwa w Panu, a Pan W nim (z Ewangelii Św. Jana). Śpiew poszczególnych zwrotek
pieśni Święty Boże nadaje procesji akcent błagalny.”
Tekst zaczerpnięto z:
„karmię was tym, czym sam żyję” ŚWIĘTA, Akademia Teologii Katolickiej, s. 213-214, Warszawa 1984
Procesja w Baldwinowicach:
